"ชีวิต" ใน "มหา'ลัย" ตอน ปี1 เทอม1

  ก่อนอื่นต้องขออภัยน้องๆ และทุกๆท่านที่เอามาเยี่ยมชม Blogger ซึ่งผู้ดูแลไม่ได้อัพเดทข่าวสารอย่างต่อเนื่องครับ

         วันนี้นะครับผมมีความยินดีที่จะเสนอความรู้ และประสบการณ์เล็กๆน้อยๆของผมผ่านทาง Blogger นี้ซึ่งหาผิดพลาดประการได้ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะครับ สำหรับบทความในวันนี้ผมขอตั้งชื่อว่า 

"ชีวิต" ใน" มหา'ลัย" ตอน ปี1 เทอม1

        เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลานะครับเรามาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่า  ก่อนอื่นเลยต้องบอกความเป็นไปเป็นมาของผมก่อนนะครับ เดี๋ยวจะหาว่าโม้ (^_^) สำหรับผมนะครับขณะนี้ (18 ตุลาคม 2556) กำลังศึกษาอยู่ชั้นปีที่ 1 คณะวิทยาศาสตร์ สาขาวิทยาการคอมพิวเตอร์ มหาวิทยาขอนแก่นครับ ( เอิ่มม เริ่มเห็นดีกรีแล้วสิ เด็กวิทย์คอมซะด้วย)  อันที่จริงนะครับผมก็ไม่ได้เก่งอาจอะไรขนาดนั้นหรอกนะครับ ก่อนที่ผมจะได้มาเรียนที่นี้ ผมก็ต้องต่อสู้กับอะไรมากมาย เหมือนเด็กม.6 ทั่วๆไปนั้นแหละครับ เอาเป็นว่าเราข้ามจุดนี้ไปดีกว่า ^^

ก่อนอื่นผมต้องขอกล่าวเพื่อแสดงความเคารพต่อสถาบันของผมก่อนนะครับ

 มหาวิทยาลัยขอนแก่น เป็นอุดมศึกษาสถานแห่งแรก ของภาคตะวันออกเฉียงเหนือแม้กำเนิดของมหาวิทยาลัยจะมีแนวความคิดย้อนหลังไปได้ถึงก่อน สงครามโลกครั้งที่สอง แต่การเตรียมการก่อสร้างอย่างจริงจัง กระทำกันในรัฐบาล ฯพณฯ จอมพลสฤษดิ์ ธนะรัชต์ ในขณะที่เริ่ม พัฒนาภูมิภาคส่วนนี้ของประเทศ เมื่อพุทธศักราช 2505 การลงมือก่อสร้างเริ่มขึ้นในปี 2507 โดยมีมติจัดตั้งสถาบันการศึกษาชั้นสูง ด้านวิศวกรรมศาสตร์และเกษตรศาสตร์ขึ้นที่บ้านสีฐาน จังหวัดขอนแก่น และเสนอชื่อสถาบันนี้ว่า มหาวิทยาลัยภาคตะวันออกเฉียงเหนือ มีชื่อเป็นภาษาอังกฤษว่า Khon Kaen Institute of Technology มีชื่อย่อ K.I.T. โดยมีสภาการศึกษาแห่งชาติเป็นผู้รับผิดชอบ ต่อมาในปีพุทธศักราช 2508 คณะรัฐมนตรีมีมติให้เปลี่ยนชื่อ เป็นมหาวิทยาลัยขอนแก่น โดยมีพระบรมราชโองการ โปรดเกล้าโปรดกระหม่อม ให้ตราพระราชบัญญัติ มหาวิทยาลัยขอนแก่น ประกาศในราชกิจจานุเบกษา เมื่อ วันที่ 25 มกราคม 2509 ซึ่งถือเป็นวันสถาปนาของมหาวิทยาลัย โดยพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว และสมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถ เสด็จพระราชดำเนินประกอบพิธีเปิดมหาวิทยาลัย เมื่อวันที่ 20 ธันวาคม พุทธศักราช 2510

        มหาวิทยาลัยขอนแก่นเป็นศูนย์รวมทางความคิด สติปัญญาของสังคม และเป็นศูนย์กลางทางการศึกษาระดับอุดมศึกษาสู่ภูมิภาค ตั้งอยู่บนพื้นที่ซึ่งมีลักษณะเป็นเนินดินลูกคลื่นสีแดง มีชื่อเรียกว่า "มอดินแดง" บนพื้นที่ประมาณ 5,500 ไร่ มีคณะวิชาที่ผลิตบัณฑิตจำนวน 22 คณะวิชา นอกจากนี้ยังมีโรงพยาบาลศรีนครินทร์ และหน่วยงานเทียบเท่าคณะ ประกอบด้วย ศูนย์ สถาบัน สำนัก ให้บริการวิชาการและบริการชุมชน มีที่ทำการไปรษณีย์ ศูนย์บริการ  สหกรณ์ ร้านค้า หอพัก บ้านพัก แฟลต เรืองรับรอง ธนาคาร โรงเรียน และสาธารณูปโภคอื่นๆ เพื่อให้บริการแก่บุคลากร นักศึกษา และประชนชนทั่วไปอย่างครบครัน 
    ที่มา:: http://www.kku.ac.th/aboutkku/

และนั้นก็คือส่วนหนึ่งของความเป็นมาของมหาวิทยาลัยขอนแก่น ซึ่งแน่นอนครับนักเรียนชั้นม.6 เกือบทุกคนที่เรียนอยู่ในภาคอีสานก็คงมีความฝันเหมือนผมที่จะได้มาศึกษาในสถาบันที่มีชื่อเสียงเช่นนี้ และนั้นก็คือจุดเริ่มต้นของบทความบทนี้ครับ

"เพราะแสวงหา มิใช่เพราะรอคอย" ดังนั้นแล้ว "ลิขิตฟ้าหรือจะสู้มานะตน"

ต้องขอบคุณเจ้าของคำคมนี้ "ขงเบ้ง" ซึ่งเป็นหนึ่งในแรงบันดานใจที่ทำให้ผมได้เข้ามาศึกษาที่นี่ ว่ากันว่าการปลูกต้นไม้นั้นยากแล้ว แต่การดูแลรักษาให้ต้นไม้นั้นเจริญงอกงามนั้นยากกว่า และชีวิตในมหาวิทยาลัยก็เช่นเดียวกัน

หลายๆคนที่อยู่ม.6 คงจะคิดว่าชีวิตในมหาวิทยาลัยนั้นสวยหรู เป็นตัวของตัวเอง มีอิสระ และผมเองก็เคยคิดแบบนั้นเช่นกัน และขอบอกก่อนได้เลยว่า "คิดผิด !!" เพราะสิ่งที่กล่าวมานั้นคือตัวการที่ทำให้การเรียนของเรา และการใช้ชีวิตในมหา'ลัยของบางคน "ตกต่ำ" ลงไปทุกที ทำไมถึงเป็นแบบนั้นหรอครับจะขอแยกเพื่อให้เกิดความเข้าใจง่ายๆนะครับ

1. ตัวเองตัวเอง >> ใช่ครับชีวิตมหา'ลัยคือตัวของตัวเอง ไม่มีคนมาคอยบ่น คอยสอนว่าต้องทำอะไรอย่างไร เราอยู่ด้วยตัวเราเอง และตัดสินว่า "ถูก" หรือ "ผิด" ด้วยตัวเอง 

2. อิสระ >> เมื่อเราเป็นตัวของตัวเอง ก็จะมีอิสระในการตัดสินใจ หรือทำอะไรต่างๆ ซึ่งในที่นี้ก็จะแตกต่างไปตามฐานะของครอบครัวด้วยเช่นกัน

  แต่อย่างไรก็ตามยังมีอีกสิ่งหนึ่งที่จะคอยหล่อหลอมเราไว้ให้อยู่ในร่องอยู่ในรอยนั้นก็คือ "กิจกรรม" 

กิจกรรมคือส่วนหนึ่งในการเรียนการสอนที่ไม่มีหน่วยกิจ แต่มี "ประสบการณ์" ซึ่งเราจะได้ลงมือปฏิบัติเองโดยที่ไม่มีใครมาสั่ง แต่จะมีรุ่นพี่ที่เคยผ่านกิจกรรมนั้นๆมาแล้ว ก็จะมาคอยสอน คอยชี้แนะว่าต้องทำอะไร ส่วนที่เหลือนั้นก็คือตัวเราเองที่ลงมือทำ

ชีวิตในมหา'ลัย บางครั้งบางคราว อาจจะเริ่มต้นสวยงาม แต่อย่าลืมว่าเราใช้ชีวิตอยู่ที่นี้ 4ปี 5ปี หรือ 6ปี แล้วแต่คณะ สาขา ซึ่งอาจไม่สวยหรูตลอดไปแน่ๆ .....

To be continue.